Financiële ongelijkwaardigheid in een relatie

Beste Beatrijs,

Ik (vrouw van 27) heb een veeleisende, maar ontzettend leuke baan van soms 60 uur per week en een heel goed salaris. Ik ben heel gelukkig met mijn werk. Ook met mijn vriend ben ik erg gelukkig, maar er zit me iets dwars, wat misschien voor problemen in de toekomst kan zorgen. Mijn vriend, zelfde leeftijd, heeft een baan van 32 uur per week die hem veel minder boeit met een aanzienlijk lager salaris. Ons bestedingspatroon loopt uiteen en ik weet niet hoe dit aan te pakken. Wij wonen sinds een paar maanden samen in een mooi pand, hartje stad. Mijn vriend draagt naar rato bij aan de huur en het huishouden en houdt een zeer beperkt bedrag over voor leuke dingen, zoals uit eten, reizen en zelfs kleding kopen. Is het verstandig om deze kosten op mij te nemen? Ik kan mij voorstellen dat dit niet goed is voor zijn eigenwaarde. En ergens geloof ik wel in gelijkwaardigheid op financieel gebied. Hoe kan ik hier verstandig mee omgaan?

Ongelijke financiële draagkracht

Beste Ongelijke financiële draagkracht,

Het is zonder twijfel veel makkelijker als twee partners ongeveer in dezelfde inkomenscategorie zitten. Dan is die machtsbalans althans in evenwicht – altijd fijn in een relatie. Maar er zijn genoeg relaties, waarin de ene partner (veel) meer geld inbrengt dan de ander. Voordat vrouwen massaal de arbeidsmarkt betraden, waren ze bijna altijd economisch afhankelijk van echtgenoten. Die ongelijkwaardigheid hoefde niet noodzakelijk kwalijke gevolgen voor de verhouding te hebben. Echtgenoten verdeelden taken en deden samsam met het geld.

Als uw vriend geen geld had voor een tandartsbehandeling, zou u de rekening toch betalen?

De persoon die in een relatie het minste geld inbrengt, maakt zich automatisch (enigszins) economisch afhankelijk van de ander. Hoe je het ook wendt of keert, als er veel geld aanwezig is, deelt de minvermogende mee in de weelde van de veelverdiener. Het zou raar zijn om af te zien van operabezoek of nooit eens in een wat duurder restaurant te eten of géén comfortabele bank te kopen, omdat een van de twee er niet aan kan bijdragen. Als uw vriend geen geld had voor een tandartsbehandeling, zou u de rekening toch betalen?

Op dit moment betaalt uw vriend naar rato mee aan de gezamenlijke uitgaven. U zou het liever fifty-fifty zien en hijzelf misschien ook wel. Of het huidige verschil in financiële kracht problemen in de toekomst oplevert hangt af van het belang dat hij en u aan financiële gelijkwaardigheid hechten. Uw vriend heeft een weinig boeiend baantje voor vier dagen per week, waar hij ook niet veel mee verdient. Vraag is: wil hij ander, uitdagender werk dat hem meer plezier zou geven en dat ook meer zou verdienen? Of vindt hij het wel best zo? In het eerste geval moet hij actie ondernemen, solliciteren, eventueel om- of bijscholen. Maar misschien heeft hij geen brandende ambitie op werkgebied. Dat zou van pas kunnen komen, als u overweegt om een gezin te stichten. Dan zou uw vriend naast een lichte baan het huishouden en de kinderzorg op zich kunnen nemen. U zou de kostwinner zijn, terwijl uw vriend de binnendienst voor zijn rekening neemt. Zeg maar het courante anderhalfverdienersmodel met omdraaiing van de gebruikelijke man-vrouwrollen.

Maar misschien wíl u diep in uw hart geen man zonder ambities en voorziet u dat u het hem kwalijk gaat nemen dat hij te weinig verdient en meelift op uw inkomen. Denk erover na en bespreek de toekomst op een open manier met uw vriend. Vraag naar zijn plannen, vraag hoe hij tegen financiële ongelijkwaardigheid aankijkt en bespreek uw eigen visie en wensen.