Beste Beatrijs,
Recentelijk maakte ik een paar keer mee dat ik een goede vriend(in) voorstelde een afspraak te maken en ik per e-mail of app een hele waslijst kreeg voorgeschoteld die hij/zij moest afwerken voor hij/zij aan mij zou toekomen: werk hier, feestje daar, weekendje weg zus, familiebezoek zo. Het komt op mij niet erg aanmoedigend over. Alsof de vriendschap helemaal onderaan de prioriteitenlijst staat. Of is het een vertoon van gewichtigheid? Tot nu toe heb ik er niets van gezegd, maar misschien moet dat wel. Dan is mijn vraag: hoe?
Te veel excuses
Beste Te veel excuses,
Dat is inderdaad een rare manier van reageren, zo’n opsomming van drukke bezigheden om geen afspraak te hoeven maken. Het lijkt een beetje op ‘De hond heeft mijn huiswerk opgegeten en bovendien stond de brug open en was mijn fiets lek.’ The lady doth protest too much. Normaal is een reactie in de trant van ‘Ik zit in een heel drukke periode, maar het lijkt me leuk om je weer te zien. Zullen we iets afspreken voor over drie weken?’ Als iemand weer een barrière aan uitvluchten opwerpt op een voorstel uwerzijds, raad ik u aan om het te nemen voor wat het is: persoon heeft geen tijd en geen zin. Dan kunt u iets terug mailen als ‘Oké, ik hoor het wel, wanneer het beter uitkomt.’ Dit soort fricties uitpraten geeft meer problemen dan het oplost. Laat het initiatief voor contact tijdelijk bij de ander, dan ziet u vanzelf wel of er nog iets van komt.
Misschien wil de vriendin juist laten weten dat de schrijfster niet onderaan staat. Met andere woorden: ik stel niet uit omdat ik geen zin heb, maar omdat mijn agenda al vol is. De toelichting kan zijn gegeven omdat de vriendin bang is dat het overkomt als een smoesje als ze alleen zegt dat ze het “druk” heeft. Waarom vraagt de schrijfster het niet gewoon in plaats van aannames te maken?
Ik denk dat Marie de spijker op z’n kop slaat. Ik had ook eens zo’n vriendin.. In een erg drukke periode van mijn leven wilde ze steeds afspreken en allerlei dingen doen (eigenlijk drong ze zich zelfs op), en ik gaf haar altijd een toelichting waarom ik geen tijd of energie had op dat moment. Niet als smoes of excuus maar gewoon om te laten weten dat het niet aan haar lag maar aan mijn omstandigheden op dat moment (en misschien deed ik het ook wel omdat ik me niet begrepen voelde omdat mijn redenen nooit werden aangenomen). Blijkbaar zag ze dat toch anders.. Ik kreeg het als verwijt op mijn bord en idd ook verwijten dat ik me gewichtig voordeed.. De gedachte alleen al.. Ze schreef zelfs emails met: “ben ik niet belangrijk genoeg.” Helaas heb ik een punt achter de vriendschap gezet.. Het is toch veel aangenamer om gewoon te zeggen: “OK, meld je maar weer als je tijd hebt want ik zou graag weer eens met je afspreken.” ipv nog meer druk op de ketel te zetten. Vriendschap is toch geen wurgtang?