Beste Beatrijs,
Onlangs bezocht ik de begrafenis van de moeder van een goede vriendin. De familie droeg stemmige rouwkleding. Veel andere belangstellenden hadden minder moeite genomen. Spijkerbroeken, t-shirts en fel gekleurde nylon sportjacks overheersten, en één persoon kwam in trainingspak op sportschoenen. Ik vond het zo’n armoedige vertoning! Bovendien vond ik het getuigen van weinig respect voor de overledene. Ik sprak er later over met mijn vriendin en zij was het eigenlijk wel met mij eens. Echter, hoe dit te voorkomen? Men kan toch moeilijk rouwkaarten met kledingvoorschriften gaan versturen? Hebt u een oplossing?
Slonzige begrafenisgangers
Beste Slonzige,
De plechtigheid van een begrafenis of crematie verdient een passende outfit van de bezoekers. Daarmee laten ze zien dat ze de gelegenheid serieus nemen. Onder passend wordt verstaan: stemmig, netjes, onopvallend, geen schreeuwende kleuren. Van top tot teen in het zwart hoeft niet meer, maar trek wel iets gedekts aan. Uitbundige juwelen, glimmende pitbullsmokings en sneakers vallen buiten de orde. Een begrafenis is geen braderie.
De regel van stemmige kleding geldt nog steeds. Hiermee wordt vermeden dat men de aandacht op zich vestigt. Zowel een te swingende als een te slonzige outfit leiden af van waar het eigenlijk om gaat, namelijk dat er iemand dood is. Mensen met ook maar een beetje gevoel voor decorum houden zich aan de code van stemmigheid, zeker als ze weten dat nabestaanden nette kleren als een teken van respect zien. En wie de opvattingen van de nabestaanden in dezen niet kent (er zijn er ook die het niets kan schelen), kan maar beter het zekere voor het onzekere nemen en de standaardregel volgen, omdat je daar altijd goed mee zit. Maar voorkomen dat iemand iets detonerends aantrekt, is onmogelijk. Op voorhand instructies rondzenden is absurd. Het feit dat mensen de verkeerde kleren dragen is niet belangrijk genoeg om hen de toegang tot de plechtigheid te ontzeggen, dus in voorkomende gevallen is het handig de kleren te negeren en het gedrag te bedekken met de mantel der liefde: ‘Ach, ze zullen het niet kwaad bedoelen, arme sukkels weten niet beter.’
Geachte lezers,
Het is zeer zeker mogelijk om een kledingadvies te geven in een rouwadvertentie, bijvoorbeeld de zin ‘gepaste kleding gewenst’ of ‘stemmige, zwarte kleding gewenst’. Voor meer informatie kunt u het boek van Reinildis van Ditzhuyzen hierop naslaan.
Toen mijn schoonvader in 2005 overleed, vroeg de moeder van mijn vriend’s kinderen of er nog speciale kledingvoorschriften waren. Nee, die waren er niet, maar tot mijn stomme verbazing kwamen ze samen met hun moeder in hun gewone kloffie (korte broek, T-shirt met korte mouwen), waarbij ik mij zeer ongemakkelijk voelde. Zelf zou ik iets gepasts aantrekken (niet te uitbundig, neutraal, netjes). Mijn ouders kwamen samen met mijn opa, netjes gekleed. Zeer pijnlijk en het was mijn schoonmoeder ook opgevallen. Ik heb dit wel aan mijn schoonmoeder uitgelegd (zij nam mij niets kwalijk) en het zou te ver gaan als ik erbij had moeten vermelden: “maar wel netjes”, het was de verantwoordelijkheid van hun moeder. Overigens waren er meer aanwezigen die zo uit de tuin naar de uitvaartplechtigheid leken te zijn gegaan..
Ongepaste kleding naar een begrafenis vind ik oprecht een belediging van de nabestaanden en de overledene, en ik ben het dan ook niet eens met het advies om dit soort gedrag met de mantel der liefde te bedekken. Zelfs als mensen dit niet van huis uit hebben meegekregen is begrafeniskleding herkenbaar. Op TV worden regelmatig begrafenisscènes uitgezonden en de meeste mensen zijn meer dan eens op een begrafenis geweest, en zien daar hoe de meerderheid van de mensen zich kleedt. Hoe het hoort mag bekend worden verondersteld.