Beste Beatrijs,
Een aantal maanden geleden zijn mijn man en ik voor het eerst ouders geworden. We hebben geboortekaartjes gestuurd naar onze vrienden en kennissen en ook naar mensen met wie we geen intensief contact hebben, maar die we wel van dit heuglijke feit op de hoogte wilden stellen. We kregen de eerste weken na de geboorte heel veel bezoekjes, kaartjes en e-mails. Sommige mensen waren zo aardig een klein cadeautje of een cadeaubon per post te versturen. Toen wij hierop een paar weken later nog niet hadden gereageerd, werd er (via derden) geïnformeerd of we het geschenk wel ontvangen hadden. Dat hadden we natuurlijk wel, wij kwamen alleen die eerste maanden totaal niet toe aan zoiets als bedankjes schrijven. Ik moest herstellen van een gecompliceerd verlopen bevalling, we moesten het zo ongeveer doen met de helft van onze gebruikelijke nachtrust, ons leven stond totaal op zijn kop, we kregen ontzettend veel kraamvisite en voor mijn man ging ondertussen zijn werk weer gewoon door. Toen we na een maand of drie ons ritme weer gevonden hadden, heb ik een aantal mensen van wie ik me herinnerde dat ze een cadeautje opgestuurd hadden, alsnog een bedankje gestuurd. Maar het voelde een beetje als mosterd na de maaltijd, een aantal mensen had naar mijn idee om een bedankje moeten vragen en bovendien kan ik me niet meer precies herinnerde wie nu wat gestuurd had. Uiteraard is het beleefd om voor een per post ontvangen cadeau te bedanken, maar kun je dit ook verwachten van kersverse ouders in de bovenbeschreven situatie?
Overstelpt door ouderschap
Beste Overstelpt,
Ik begrijp dat u het zwaar had, maar dat is geen excuus. Het bedankbriefje is de hoeksteen van de etiquette, en alleen wanneer u in coma ligt, valt er onderuit te komen. Mensen doen iets aardigs (een cadeautje sturen) en verwachten dat dit door de ontvanger wordt opgemerkt. Als hun gebaar in een zwart gat valt, dan hadden ze de attentie net zo goed meteen in de gracht kunnen gooien, redeneren ze. En ze hebben gelijk. Voor wat, hoort wat. Zo zit het leven in elkaar. Als u in staat bent om het huishouden min of meer drijvende te houden, boodschappen te doen en rekeningen te betalen, kunt u ook bedankjes sturen.
En zeg nou zelf. Hoeveel moeite kost het helemaal om een aantal afdrukjes te laten maken van een leuke babyfoto en achterop een standaardtekstje te krabbelen in de trant van ‘Beste tante Leonora en oom Rudolf, Veel dank voor de prachtige brandweerauto. Daar zal Floris-Jan later nog veel plezier van hebben. Het gaat heel goed met hem, hij groeit als kool en lacht al. Hartelijke groeten’. Het kan niet anders of u hebt de afgelopen maanden weleens een uurtje tv gekeken. In dat uurtje had u twintig van die kaartjes kunnen schrijven. Of anders uw man wel.
Doe het alsnog. Zelfs een afgedwongen (als reactie op een via via vraag of de rammelaar wel is aangekomen) en een te laat bedankje is beter dan geen bedankje. Als u niet meer weet wat van wie afkomstig is, dan verontschuldigt u zich daarvoor met een verwijzing naar de chaos die u overspoelde: ‘Nooit gedacht dat zo’n klein wezen het leven zo radicaal kon ontregelen.’
Met veel plezier lees ik uw rubriek, en geniet ik van uw woordkeuze, formulering en duidelijke oplossingen.
Nu het mij persoonlijk raakt, ik zat 10 maanden geleden in dezelfde positie als ‘overstelpt’ vind ik het moeilijk het nut van de etiquette in te zien. Mensen die dit zo strak hanteren op een van de meest ingrijpende momenten van een mensenleven vind ik op dit punt bekrompen en weinig sociaal.
Uw reactie mag dan volgens de etiquette zijn maar is in mijn ogen onbeleefd. Een uurtje televisie kijken is niet alleen luxe tijdens deze heftige periode maar ook onontbeerlijk voor de ontspanning die vaak zo zeldzaam is.
Bovendien waar blijf je, als elke reactie weer gevolgd moet worden door een nieuwe?
Uw reactie op deze briefschrijver raakt mij diep, eenvoudig te verklaren uiteraard, maar afgezien daarvan vind ik de cynische toon ronduit ongepast.
Ik zou het op prijs stellen als u mijn reactie doorstuurt naar ‘overstelpt’, met afzender en e-mail gegevens.
Beste Overstelpt,
Als je reactie laat is, kun je het goedmaken door een foto van je kindje met het cadeautje te sturen! Mensen moeten begrijpen dat je in de kraamtijd dingen kunt vergeten.
Het is geen kwestie van geen tijd hebben, maar van priotiteiten stellen. Als je iets niet belangrijk vindt heeft het een lage prioriteit.
Wil je pas na 3 maanden reageren, schrijf dan op het begeleidend briefje of kaartje bij het cadeau wat men stuurde. Zo vergeet je het niet.